Φιλιππινέζικες πολεμικές τέχνες. Η Φιλιππινέζικη Τέχνη Λακτισμάτων.
Γράφει ο Guro Χρίστος Κουτσοτάσιος
Φιλιππινέζικη Τέχνη Λακτισμάτων- Το κάτω μέρος του σώματος ως όπλο στις ΦΠΤ.
Ονομασία.
Το άοπλο τμήμα των ΦΠΤ χωρίζεται στα υποσυστήματα της Φιλιππινέζικης Πυγμαχίας, των Λακτισμάτων και της Πάλης. Η τέχνη των λακτισμάτων μπορεί να βρεθεί κάτω από πολλές ονομασίες όπως: Paninipa, Pagsipa, Pananadiyak, Pagtadiyak, Sikaran όπως και τον όρο Pananjakman που προέρχεται από τα Αμερικανο-Φιλιππινέζικα συστήματα (ειδικότερα των στυλ του Floro Villabrille, του Lucky Lucay Lucay και το Dan Inosanto) και χρησιμοποιείται κυρίως από τα συστήματα που είναι επηρεασμένα ή σε άμεση σχέση με το Inosanto Blend.
Όπως και το Panununtukan (Panantukan) έτσι και το Sikaran δε διδάσκεται μόνο του ως ξεχωριστό σύστημα στις Φιλιππίνες αν και δεν είναι σπάνιο να το δει κανείς μόνο του στη Δύση είτε σαν μεμονωμένο σύστημα είτε σε συνδυασμό με το Pananuntukan εν είδη συστήματος kick boxing για διάφορους, κυρίως εμπορικούς λόγους.
Το Sikaran όπως και η Φιλιππινέζικη πυγμαχία διδάσκει πρωτίστως τη ροή στις κινήσεις, το ρυθμό (συνεχή ή σπασμένο), την ταχύτητα και την ακρίβεια στην εκτέλεση των τεχνικών ώστε να πληγούν καίριοι στόχοι του αντιπάλου.
Όπλα και στόχοι.
Τα λακτίσματα στο Sikaran γίνονται με τη μπάλα του ποδιού, τη φτέρνα, το καλάμι και την εξωτερική και εσωτερική πλευρά του πέλματος. Σύνηθεις στόχοι είναι τα δάχτυλα των ποδιών, το μετατάρσιο, το καλάμι, η γάμπα, ο αστράγαλος, το εσωτερικό και εξωτερικό μέρος των μηρών, η άρθρωση του γονάτου εμπρός και πίσω και τα γεννητικά όργανα. Διδάσκεται η ανατομία των κάτω άκρων, η σύνδεση των μυών, των οστών και των αρθρώσεων, ώστε να γνωρίζει ο μαχητής το σωστό τρόπο εκτέλεσης των λακτισμάτων προκειμένου να γίνουν αποτελεσματικότερες οι επιθέσεις του και με περισσότερη ακρίβεια.
Από τη στιγμή που το υποσύστημα του Sikaran μέσω της χρήσης των ποδιών ως όπλο χρησιμοποιείται συμπληρωματικά με την Φιλιππινέζικη πυγμαχία και τη χρήση όπλων (λεπίδας, ραβδιού, εύκαμπτα όπλα κλπ) στόχο έχει την πρόκληση πόνου ώστε να δημιουργηθεί άνοιγμα στην άμυνα του αντιπάλου στο πάνω μέρος του σώματός του (ώστε να τον αποτελειώσει με χτυπήματα του/των όπλων ή των χεριών) ή η εξάρθρωση κάποιου οστού ή το άμεσο σπάσιμο κάποιου στόχου ώστε να περιοριστεί η κινητικότητα του αντιπάλου, είτε να τον κάνει ανίκανο να σταθεί, κάτι που τον καθιστά ευάλωτο στις επόμενες επιθέσεις.
Τα λακτίσματα του Sikaran μπορεί να είναι ευθεία, πλάγια, περιστροφικά ή σαρωτικά, όλα όμως σημαδεύουν κάτω από τη μέση του αντιπάλου. Υπάρχουν δύο λόγοι για αυτό. Πρώτον γιατί ο αντίπαλος είναι οπλισμένος (ακόμη και αν εμφανώς δεν είναι, ο μαχητής κατά συνθήκη θεωρεί ότι πάντοτε είναι) και ένα ψηλό λάκτισμα εκτός του ότι είναι ευκολότερο να αποκρουσθεί, θα συναντούσε το όπλο του αντιπάλου, δεχόμενο τεράστια ζημιά. Δεύτερον γιατί τα ψηλά λακτίσματα μπορούν να θέσουν το μαχητή εκτός ισορροπίας ευκολότερα, κάτι που στο πεδίο μιας ένοπλης συμπλοκής θα ήταν καταστροφικό. Έτσι, ο μαχητής χρησιμοποιεί τα ποικίλα λακτίσματα του Sikaran για να αχρηστεύσει ή να θέσει εκτός ισορροπίας τον αντίπαλο ενώ το άνω μέρος του σώματός του δουλεύει αμυντικά έως ότου βρεθεί το άνοιγμα του αντιπάλου για μια επίθεση με το όπλο ή τα εργαλεία του άνω μέρους του σώματος (γροθιές, αγκώνες, πήχεις, κεφαλιά, νύξεις με τα δάχτυλα κ.α.).
Βηματισμοί.
Ο σωστός χρονισμός, η σωστή ισορροπία καθώς και η εκρηκτική εκτέλεση των λακτισμάτων με ακρίβεια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του Sikaran. Για αυτό το λόγο ο μαχητής επενδύει πολύ χρόνο στους βηματισμούς του σε συνδυασμό με τα λακτίσματα, τη μεμονωμένη εξάσκηση στις βασικές κινήσεις καθώς και διάφορες ασκήσεις δύο ατόμων για βελτίωση του χρονισμού και της ακρίβειας.
Οι βηματισμοί και η κινησιολογία των ποδιών του Sikaran ακολουθούν τη γεωμετρική κινησιολογία του εκάστοτε συστήματος ΦΠΤ στην οποία ανήκει, με βασικό γνώμονα τον τριγωνικό όπως και τον κυκλικό βηματισμό, προκειμένου να βρεθεί ο μαχητής στην καλύτερη δυνατή θέση από όπου θα φέρουν τα λακτίσματά του το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα.
Παρόλο που τα λακτίσματα του Sikaran δε φαίνονται τόσο όμορφα και δεν έχουν ενδεχομένως τη χάρη των αντιστοίχων της Capoeira και των Ιαπωνικών, Κορεάτικων ή Κινεζικών συστημάτων, ακριβώς επειδή ο στόχος τους είναι η καταστροφή των κλειδώσεων των ποδιών του αντιπάλου, η δημιουργία ανοίγματος μέσω πρόκλησης πόνου σε στοχευμένα μυικά κέντρα του αντιπάλου ή ο αποσυντονισμός του ρυθμού του για αποτελείωση του με το όπλο του μαχητή κάνουν το Sikaran αποτελεσματικότατο σε καταστάσεις επιβίωσης, ένοπλης συμπλοκής και επιβίωσης.
Guro Χρίστος Κουτσοτάσιος
Chief Instructor Bull Chapter
*ΦΠΤ: Φιλιππινέζικες πολεμικές τέχνες.
Γράφει ο Guro Χρίστος Κουτσοτάσιος
Φιλιππινέζικη Τέχνη Λακτισμάτων- Το κάτω μέρος του σώματος ως όπλο στις ΦΠΤ.
Ονομασία.
Το άοπλο τμήμα των ΦΠΤ χωρίζεται στα υποσυστήματα της Φιλιππινέζικης Πυγμαχίας, των Λακτισμάτων και της Πάλης. Η τέχνη των λακτισμάτων μπορεί να βρεθεί κάτω από πολλές ονομασίες όπως: Paninipa, Pagsipa, Pananadiyak, Pagtadiyak, Sikaran όπως και τον όρο Pananjakman που προέρχεται από τα Αμερικανο-Φιλιππινέζικα συστήματα (ειδικότερα των στυλ του Floro Villabrille, του Lucky Lucay Lucay και το Dan Inosanto) και χρησιμοποιείται κυρίως από τα συστήματα που είναι επηρεασμένα ή σε άμεση σχέση με το Inosanto Blend.
Όπως και το Panununtukan (Panantukan) έτσι και το Sikaran δε διδάσκεται μόνο του ως ξεχωριστό σύστημα στις Φιλιππίνες αν και δεν είναι σπάνιο να το δει κανείς μόνο του στη Δύση είτε σαν μεμονωμένο σύστημα είτε σε συνδυασμό με το Pananuntukan εν είδη συστήματος kick boxing για διάφορους, κυρίως εμπορικούς λόγους.
Το Sikaran όπως και η Φιλιππινέζικη πυγμαχία διδάσκει πρωτίστως τη ροή στις κινήσεις, το ρυθμό (συνεχή ή σπασμένο), την ταχύτητα και την ακρίβεια στην εκτέλεση των τεχνικών ώστε να πληγούν καίριοι στόχοι του αντιπάλου.
Όπλα και στόχοι.
Τα λακτίσματα στο Sikaran γίνονται με τη μπάλα του ποδιού, τη φτέρνα, το καλάμι και την εξωτερική και εσωτερική πλευρά του πέλματος. Σύνηθεις στόχοι είναι τα δάχτυλα των ποδιών, το μετατάρσιο, το καλάμι, η γάμπα, ο αστράγαλος, το εσωτερικό και εξωτερικό μέρος των μηρών, η άρθρωση του γονάτου εμπρός και πίσω και τα γεννητικά όργανα. Διδάσκεται η ανατομία των κάτω άκρων, η σύνδεση των μυών, των οστών και των αρθρώσεων, ώστε να γνωρίζει ο μαχητής το σωστό τρόπο εκτέλεσης των λακτισμάτων προκειμένου να γίνουν αποτελεσματικότερες οι επιθέσεις του και με περισσότερη ακρίβεια.
Από τη στιγμή που το υποσύστημα του Sikaran μέσω της χρήσης των ποδιών ως όπλο χρησιμοποιείται συμπληρωματικά με την Φιλιππινέζικη πυγμαχία και τη χρήση όπλων (λεπίδας, ραβδιού, εύκαμπτα όπλα κλπ) στόχο έχει την πρόκληση πόνου ώστε να δημιουργηθεί άνοιγμα στην άμυνα του αντιπάλου στο πάνω μέρος του σώματός του (ώστε να τον αποτελειώσει με χτυπήματα του/των όπλων ή των χεριών) ή η εξάρθρωση κάποιου οστού ή το άμεσο σπάσιμο κάποιου στόχου ώστε να περιοριστεί η κινητικότητα του αντιπάλου, είτε να τον κάνει ανίκανο να σταθεί, κάτι που τον καθιστά ευάλωτο στις επόμενες επιθέσεις.
Τα λακτίσματα του Sikaran μπορεί να είναι ευθεία, πλάγια, περιστροφικά ή σαρωτικά, όλα όμως σημαδεύουν κάτω από τη μέση του αντιπάλου. Υπάρχουν δύο λόγοι για αυτό. Πρώτον γιατί ο αντίπαλος είναι οπλισμένος (ακόμη και αν εμφανώς δεν είναι, ο μαχητής κατά συνθήκη θεωρεί ότι πάντοτε είναι) και ένα ψηλό λάκτισμα εκτός του ότι είναι ευκολότερο να αποκρουσθεί, θα συναντούσε το όπλο του αντιπάλου, δεχόμενο τεράστια ζημιά. Δεύτερον γιατί τα ψηλά λακτίσματα μπορούν να θέσουν το μαχητή εκτός ισορροπίας ευκολότερα, κάτι που στο πεδίο μιας ένοπλης συμπλοκής θα ήταν καταστροφικό. Έτσι, ο μαχητής χρησιμοποιεί τα ποικίλα λακτίσματα του Sikaran για να αχρηστεύσει ή να θέσει εκτός ισορροπίας τον αντίπαλο ενώ το άνω μέρος του σώματός του δουλεύει αμυντικά έως ότου βρεθεί το άνοιγμα του αντιπάλου για μια επίθεση με το όπλο ή τα εργαλεία του άνω μέρους του σώματος (γροθιές, αγκώνες, πήχεις, κεφαλιά, νύξεις με τα δάχτυλα κ.α.).
Βηματισμοί.
Ο σωστός χρονισμός, η σωστή ισορροπία καθώς και η εκρηκτική εκτέλεση των λακτισμάτων με ακρίβεια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του Sikaran. Για αυτό το λόγο ο μαχητής επενδύει πολύ χρόνο στους βηματισμούς του σε συνδυασμό με τα λακτίσματα, τη μεμονωμένη εξάσκηση στις βασικές κινήσεις καθώς και διάφορες ασκήσεις δύο ατόμων για βελτίωση του χρονισμού και της ακρίβειας.
Οι βηματισμοί και η κινησιολογία των ποδιών του Sikaran ακολουθούν τη γεωμετρική κινησιολογία του εκάστοτε συστήματος ΦΠΤ στην οποία ανήκει, με βασικό γνώμονα τον τριγωνικό όπως και τον κυκλικό βηματισμό, προκειμένου να βρεθεί ο μαχητής στην καλύτερη δυνατή θέση από όπου θα φέρουν τα λακτίσματά του το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα.
Παρόλο που τα λακτίσματα του Sikaran δε φαίνονται τόσο όμορφα και δεν έχουν ενδεχομένως τη χάρη των αντιστοίχων της Capoeira και των Ιαπωνικών, Κορεάτικων ή Κινεζικών συστημάτων, ακριβώς επειδή ο στόχος τους είναι η καταστροφή των κλειδώσεων των ποδιών του αντιπάλου, η δημιουργία ανοίγματος μέσω πρόκλησης πόνου σε στοχευμένα μυικά κέντρα του αντιπάλου ή ο αποσυντονισμός του ρυθμού του για αποτελείωση του με το όπλο του μαχητή κάνουν το Sikaran αποτελεσματικότατο σε καταστάσεις επιβίωσης, ένοπλης συμπλοκής και επιβίωσης.
Guro Χρίστος Κουτσοτάσιος
Chief Instructor Bull Chapter
*ΦΠΤ: Φιλιππινέζικες πολεμικές τέχνες.